Γρύφοι
Οι Γρύφοι είναι οι πιό διαδεδομένες ομάδες αυτόχθονων σκύλων στην Ελληνική επικράτεια. Οι ξενόφερτοι όροι Γκριφόν και Γκριφόν-Κανίς (από αντιδάνειο του griffin – gryphon που προέρχεται από το αρχαιελληνικό γρυψ) που χρησιμοποιούνται από το κοινό ελλείψει ελληνικής ορολογίας, είναι αυτοσχέδια κατηγοριοποίηση που προήλθε από την υφή του μανδύα τους. Ευρήματα με απεικονίσεις σκύλων αυτού του τύπου υπάρχουν από τουλάχιστον την πρώτη χιλιετία ΠΚΕ στον Ελλαδικό χώρο.
Γρύφος: μακρύτριχος, σκληρότριχος σκύλος με κρεμαστά αυτιά. Απαντάται σε τρία μεγέθη – μεγάλο, μεσαίο και μικρό. Το μεσαίο μέγεθος είναι το πλέον διαδεδομένο. Ο μανδύας είναι ίσιος η ελαφρά κυματιστός, διπλός, με σκληρό εξωτερικό τρίχωμα και μαλακό υποτρίχωμα. Τα χρώματα παρουσιάζουν εξαιρετική ποικιλία και οποιοσδήποτε συνδυασμός χρωμάτων είναι πιθανός. Αντιπροσωπευτικός τύπος της Ευρω-Ασιατικής οικογένειας μακρύτριχων ποιμενικών που συγκεντρώνουν και καθοδηγούν κοπάδια και σκύλων γενικών καθηκόντων και φύλαξης. Γρύφοι έχουν καταγραφεί στην Αττική, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Πελοπόννησο, Θράκη, νησιά του Αιγαίου, Ήπειρο και γενικότερα στον ελλαδικό χώρο, συμπεριλαμβανομένων αστικών και αγροτικών περιοχών.
Ο αποκαλούμενος “Γκριφόν-Κανίς” Ελληνικός Γρύφος του Νερού είναι τύπος νερόσκυλου. Μακρύτριχος, με σγουρό η πολύ κυματιστό μανδύα και κρεμαστά αυτιά. Το τρίχωμα είναι μαλακό, μαλλιαρό και συνήθως διπλό. Ταξινομείται ως “σκύλος του νερού” κυρίως λόγω της μορφολογίας και του τριχώματος του. Είναι λίγο – πολύ συγγενής με άλλα Ευρωπαικά νερόσκυλα με Μεσογειακή κατανομή, όπως διάφορες (τουλάχιστον τρεις) τοπικές ποικιλίες Ισπανικού Σκύλου του Νερού, τον Πορτογαλικό Σκύλο του Νερού, το Γαλλικό Μπαρμπέ, το Ιταλικό Λαγγότο Ρομανιόλο και τα Κυπριακά πρωτο-Κανίς/Μπισόν.
Σκύλοι παρόμοιου τύπου αναφέρθηκαν πρόσφατα σε παράκτιες ζώνες της Τουρκίας, όπου χρησιμοποιούνται στην καθοδήγηση κοπαδιών από το εσωτερικό της χώρας προς τα λιμάνια για την επιβίβαση τους σε πλοία. Παραδοσιακά οι “Σκύλοι του Νερού” χρησιμοποιούνται σε κυνηγετικά και ποιμενικά καθήκοντα.
Οι Ισπανικοί Σκύλοι του Νερού ορεινού τύπου είναι αποκλειστικά ποιμενικοί ενώ αυτοί των παράκτιων περιοχών και των ελών/βάλτων/ποταμίσιων εκβολών ταυτίζονται με περί το υδάτινο στοιχείο δραστηριότητες. Γρυφονερόσκυλα έχουν καταγραφεί στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Κυκλάδες, Πελοπόννησο, Ρόδο, Λέσβο, κυρίως σε αστικές αλλά και αγροτικές περιοχές.
Το περίγραμμα του κορμού τους είναι γενικά παραλληλόγραμμο. Γενικά οι Γρύφοι και τα Γρυφονερόσκυλα είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί σκύλοι με κανονική, μεσόμορφη κατασκευή, αρμονικό κεφάλι και εργονομική δομή. Ο χαρακτήρας τους είναι εξαιρετικός, φιλότιμος, υπάκουος, έχουν μεγάλη αντίληψη και εξυπνάδα, αίσθηση του χιούμορ και παιχνιδιάρικη διάθεση. Εκπαιδεύονται εύκολα και έχουν πολυσχιδείς ικανότητες εργασίας – από την φύλαξη κοπαδιών και ζώων του σπιτιού, την επαναφορά, τη συνοδεία στη θάλασσα και τα υδάτινα σπορ σε λίμνες και ποτάμια, το σκάφος, το ψάρεμα και το κολύμπι, μέχρι την “απλή” συντροφιά. Οι μεγαλόσωμοι είναι καλοί φύλακες χώρου αλλά και οι μικρόσωμοι είναι αποτελεσματικοί προειδοποιητές – σκύλοι συναγερμού. Το τρίχωμά τους δεν πρέπει να κόβεται ούτε να ξυρίζεται. Όπως όλα τα ελληνικά σκυλιά είναι εξαιρετικά προσαρμοσμένοι στο κλίμα και τις καιρικές συνθήκες του τόπου και ειδικά τα γρυφονερόσκυλα είναι εξαιρετικοί κολυμβητές και ιδιαίτερα κατάλληλα για παραθαλάσσιες / παραλίμνιες περιοχές και νησιά.