Σκύλος του Σουλίου

Πρόκειται για τον αρχαίο θηρευτικό Μολοσσό, που έγινε γνωστός αργότερα στην δύση σαν Σκύλος του Σουλίου (Suliot Dog) και συντέλεσε στην δημιουργία και αναβίωση ευρωπαϊκών φυλών.

Είναι ένας εξαιρετικός σκύλος εργασίας που θεωρούνταν εξαφανισμένος μέχρι πρόσφατα. Ελάχιστα δείγματα συναντώνται, είναι εφικτή όμως η ανάπτυξή του με προσεκτική εκτροφή, αν υπάρξει αρκετό ενδιαφέρον από κυνόφιλους.

Είναι ο σκύλος που κυνήγησε στο πλευρό του Μεγαλέξανδρου και του Πύρρου και που έκανε κονάκι του το αθάνατο και ηρωικό Σούλι. Ένας σκύλος αθλητικός, ευφυής, λεβέντικος και ασύγκριτος, χωρίς όμοιό του ανάμεσα σε όλες τις σημερινές φυλές, που αξίζει να ζήσει και να αναγνωριστεί στο παγκόσμιο στερέωμα. Ο πολύ μεγαλόσωμος αυτός κυνηγετικός σκύλος χρησιμοποιήθηκε ανά τους αιώνες στον πόλεμο, σαν φύλακας και σαν σκύλος δίωξης και σύλληψης μεγάλων θηραμάτων όπως ο αγριόχοιρος και το ελάφι. Τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκε στην δυτική Ευρώπη από το Σούλι της Ηπείρου και χρησιμοποιήθηκε στην ανάπτυξη ευρωπαϊκών φυλών δίωξης και σύλληψης μεγάλου θηράματος.

Σκύλος βαθύτατα αφοσιωμένος, έξυπνος, γλυκύτατος και ήπιος με τους οικείους του αλλά πολύ μαχητικός στο κυνήγι και αμείλικτος αν προκληθεί. Εξαιρετικά προστατευτικός με όλα τα μέλη της οικογένειας, καθώς και τα ζώα του σπιτιού και της αγέλης του, με πολύ ανεπτυγμένο θηρευτικό ένστικτο για μεγάλα θηράματα όπως ο αγριόχοιρος, ενστικτώδης εχθρός των επιβλαβών αρπακτικών. Δραστήριος, ευέλικτος, πολύ εύστροφος και αποφασιστικός.
Το ύψος είναι πάνω από 65 εκ. για τα θηλυκά και πάνω από 70 εκ. για αρσενικά ζώα.

Αλωπεκίδης με Σουλιώτικου τύπου μολοσσικό, τα καλόπαιδα τ' ατίθασα σε αθλοπαιδιές μεταξύ αδελφοποιτών. Μια εικόνα που πριν λίγους μήνες θα ήταν αδύνατη, τώρα μας γεμίζει χαρά της ζωής και ελπίδες για την επιβίωση ΔΥΟ ελληνικών φυλών, χάρη στην Ο.Μ.Μ.Α ... (σκύλαροι και φωτογραφία του φίλου Παναγιώτη Ν., Αττική)
Σκύλος του Σουλίου (Suliot Dog)
Ο αρχαίος θηρευτικός Μολοσσός έγινε γνωστός αργότερα στην δύση σαν Σκύλος του Σουλίου (Suliot Dog) και συντέλεσε στην δημιουργία και αναβίωση ευρωπαϊκών φυλών, προσθέτοντας ύψος στους προγόνους του Μέγα Δανού.
Ανέκαθεν ήταν ΔΥΟ οι σκύλοι των Μολοσσών. Ο θηρευτικός και ο ακόλουθος τοις προβάτοις (όπως τους διαχώρισε ο Αριστοτέλης).
Οι νομαδικοί ποιμένες τους διαχώριζαν πρακτικά: χρειάζονταν γρήγορα, επιθετικά σκυλιά στην περίμετρο και σκυλιά άμυνας που δεν ξέκοβαν απ’ τα πρόβατα στην δεύτερη γραμμή.
Τα μικτά κοπάδια αιγοπροβάτων χρειάζονταν σκύλους ικανούς να προλάβουν και να μαζέψουν τα ατίθασα, ταχύτατα και ευέλικτα γίδια τους.
Χρειάζονταν επίσης σκυλιά ικανά να πιάσουν, να ρίξουν και να ταϊσουν με ελάφια, ζαρκάδια και αγριογούρουνα ανθρώπους και σκύλους.
Αυτό το ταχύ, δυνατό, σκληρό σκυλί είναι αυτό που οι ξένοι μελετητές μας παρέδοσαν ως σκύλο από το Σούλι, ένα πανύψηλο αθλητικό αρχέτυπο κυνηγού μεγάλου και επικίνδυνου θηράματος, ο οποίος είναι και ο γενάρχης του Μέγα Δανού και άλλων παρόμοιων τύπων, με συγγενείς στην ευρύτερη περιοχή.
Όταν η κτηνοτροφία έγινε στατική, λίγοι ποιμένες συνέχισαν τη μικτή χρήση που χρειάζεται αυτά τα ιδιαίτερα μαχητικά ζώα. Επομένως λίγοι τα διατήρησαν, και όταν ο Μολοσσός της Ηπείρου αναγνωρίστηκε ως φυλή, πολλοί αμύητοι, αλεξιπτωστές αλλά και μυημένοι διψασμένοι για αυτοπροβολή στράφηκαν στην ευκαιριακή αναπαραγωγή βαριών σκύλων που διαθέτουν το πρεστίζ του καθαρόαιμου και μια κερδοσκοπική, καταναλωτική, εθνικιστική και ελάχιστα ή καθόλου εργασιακής κατεύθυνσης αγορά (εκτός αν θεωρούμε ότι ο σκύλος της αλυσίδας στο οικόπεδο ή εκείνος που σαπίζει κλεισμένος στα κλουβιά έχει αποδειχτεί πως αξίζει τον χαρακτηρισμό “φύλακας κοπαδιών”…).
Όταν δημιουργήθηκε αυτή η αγορά, σκύλοι Σουλιώτικου τύπου αναμίχθηκαν βιαστικά και πρόχειρα με τους ΜτΗ για να παραχθούν κουτάβια με στόχο το κέρδος. Αυτό είναι πολύ σοβαρό λάθος, αφού οι δύο ποικιλλίες έχουν διαφορετικές λειτουργίες και παραδοσιακούς ρόλους, χαρακτήρα και τάσεις συμπεριφοράς.
Ο Μολοσσός της Ηπείρου είναι ένας ιδιοσυγκρασιακά νεοτενικός σκύλος που προσκολλάται στο κοπάδι, ο Σουλιώτης είναι σκύλος πιο πρωτόγονος, ανεξάρτητος, άγριος, τραχύς, δύσπιστος, με υψηλή ενέργεια, ώριμο μυαλό και ικανότητα για πρωτοβουλία, στη νιότη του αρκετά ανυπότακτος, με ανεπτυγμένο το ένστικτο καταδίωξης, εμπλοκής και υψηλή επιθετικότητα, που χρειάζεται κηδεμόνα με γνώσεις και μαεστρία για να κοντρολαριστεί, να μην στραβώσει, να μην “σπάσει” το πνεύμα του και να μην γίνει ανεξέλεγκτος ή ακόμα και επικίνδυνος. Μ’ άλλα λόγια, σκύλος για πολύ λίγους και πολύ άξιους.
Η ανακάλυψη ότι αυτοί οι πρωταρχικοί σκύλοι της χερσονήσου, σκύλοι με θυμικό πολύ κοντά στο προγονικό πρωτότυπο, κατασκευή μεγαλόσωμου λύκου και μέγεθος που τους έκανε θρυλικούς στην Εσπερία, εξακολουθούν να επιβιώνουν, ίσα-ίσα, στην Ήπειρο, είναι η κυνολογική αποκάλυψη του αιώνα, στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον. Χωρίς διάθεση υπερβολής.
Δεν χρειάζεται να τονίσουμε περισσότερο πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη να επιζήσουν, να προστατευθούν και να διαιωνιστεί αυτός ο ανεκτίμητος, αμύθητος και πραγματικά αγαλματώδης ζωντανός θησαυρός του τόπου, που η καταπληκτική ιστορία του χάνεται στο βάθος πολλών χιλιετηρίδων και το DNA του θα καταδείξει την εξελικτική πορεία των σκύλων στην Ελλάδα αλλά και πέρα από αυτήν.
Και για το σκοπό αυτό η Ο.Μ.Μ.Α θα χρειαστεί την ειλικρινή συνεργασία και συμπαράσταση όλων όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για τις αυτόχθονες φυλές με ακεραιότητα χαρακτήρα και ανιδιοτέλεια.
Είθε.
Οι φωτογραφίες νομίζω αποδεικνύουν περίτρανα ποιός είναι ο τύπος του Σουλιώτικου σκύλου και ποιος είναι πράγματι ο πρόγονος του Μέγα Δανού ή Γερμανικού Μολοσσού, όπως έχουν καταθέσει διαπρεπείς μελετητές και γνώστες, με κορυφαίο τον αείμνηστο και ασύγκριτο Colonel David Hancock, τον μεγαλύτερο κυνογνώστη στην σύγχρονη τουλάχιστον ιστορία.
Στην αφήγηση του φίλου και συνταξιδιώτη του λόρδου Βύρωνα John Cam Hobhouse, από τις περιηγήσεις τους στην Ελλάδα μεταξύ 1809-1810 (A Journey Through Albania and Other Provinces of Turkey in Europe and Asia, to Constantinople, during the years 1809-1810, by J. C. Hobhouse, in two volumes, published in Philadelphia by M. Carey & Son, March 8, 1817. Volume 1) βρίσκουμε τα εξής:
“είναι μεγαλόσωμοι (σχεδόν στο μέγεθος του μαστιφ) αλλά τα κεφάλια τους είναι πιο οξύληκτα και οι ουρές τους πιο φουντωτές και πιο γυριστές. Και ότι και να έπαθαν οι άνθρωποι της χώρας, οι σκύλοι δεν εκφυλίστηκαν, δεν είναι κατώτεροι δηλαδή από τους προγόνους τους Μολοσσούς”.
Σε μια αναφορά γραμμένη με το ίδιο το χέρι του περίφημου M. B. Wynn, συγγραφέα του “History of the Mastiff’”, διαβάζουμε:
“Οι αγριοχοιροθήρες αποτελούνται από τρεις ξεχωριστές φυλές, οι οποίες, ωστόσο, συγχωνεύονται συνεχώς από ηπειρωτικούς κυνοτρόφους, αλλά οι αρχικές τους γενιές είναι τα δασύτριχα, τα οποία είναι γνωστά ως αυστριακά, ουγγρικά ή Σουλιώτικα, με το τελευταίο να είναι η πιο κοινή ονομασία. […] Ο Σουλιώτικος σκληρότριχος αγριοχοιροθήρας φαίνεται να είναι απόγονος του περίφημου Μολοσσού της αρχαίας Ηπείρου, που ονομάστηκε από τους κλασικούς συγγραφείς ανάλογα με την περιοχή στην οποία εκτρεφόταν, για παράδειγμα, Χάονες, Μολοσσικοί, Υρκάνιοι, Παννόνιοι και Αλβανικοί. Από τότε έχουν εξαπλωθεί στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Ουγγαρία, την Αυστρία και τη νοτιοανατολική Γερμανία, αλλά στις δύο τελευταίες έχουν διασταυρωθεί με τον βαρύτερο μαστίφ και τον ψηλότερο και ταχύτερο Μεγάλο Δανό. Ο Youatt ονομάζει αυτή τη φυλή με το πλήρες όνομα του αλβανικού σκύλου, δηλώνοντας ότι στην Αλβανία και στις περισσότερες ελληνικές περιοχές υπάρχει ακόμη ένας σκύλος που μοιάζει πολύ με τις κλασικές αναφορές. Οι Σουλιώτες είναι μια ελληνολατινική φυλή, που υποτίθεται ότι κατάγονται από τους αρχαίους Ιλλυριούς. Τους βρίσκουμε στην «Ιστορία της Ελλάδος» του Γκρότε, όπου αναφέρονται ως πολεμοχαρείς και τα σκυλιά τους ήταν περίφημα σε όλη την αρχαιότητα. Ο Ουίλιαμς, στο «Dogs and Their Ways» λέει: «Το Σουλιώτικο είναι μια από τις μεγαλύτερες φυλές που είναι γνωστές. Στον πόλεμο μεταξύ των Αυστριακών και των Τούρκων, οι Μουσουλμάνοι στρατιώτες τα χρησιμοποιούσαν για φύλαξη στις σκοπιές, και μεγάλος αριθμός τους απασχολήθηκε από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις. Ένα από αυτά, που παρουσιάστηκε στον βασιλιά της Νάπολης, ήταν φημισμένο ως το μεγαλύτερο σκυλί στον κόσμο, έχοντας ύψος λιγότερο από τέσσερα πόδια. Ο συνταγματάρχης Σμιθ είδε ένα στις Βρυξέλλες να παρελαύνει επικεφαλής του συντάγματος του Κλερφέιτ και ένα άλλο του συντάγματος Μπέντερ, και τα δύο λίγο χαμηλότερα από αλογάκια Σέτλαντ. Ο Γουίλιαμς δηλώνει επίσης ότι «όταν καθόταν με τον Λόρδο Τρούρο, μπήκε το μεγαλύτερο σκυλί που νόμιζε ότι είχε δει ποτέ, ένα σκυλί Σουλιώτικο, ένα αγριογουρουνόσκυλο, στην πραγματικότητα, που έφερε ένας από τους γιους του λόρδου από τη Γερμανία. Ο συνταγματάρχης Hamilton Smith (Naturalists’ Library, Vol. X.) περιγράφει το σουλιώτικο αγριοχοιροθήρα ως συγγενική ράτσα του Μεγάλου Δανού, τεράστιου μεγέθους, αλλά με σπαστό τρίχωμα, και τα θεωρούσε πανομοιότυπα με τους Μολοσσούς της αρχαιότητας. Περαιτέρω συγκρίνει αυτά τα σκυλιά του Σουλίου με τα σκυλιά-φύλακες της Ουγγαρίας, τα οποία είναι κάπως μικρότερα, και θεωρεί τα σκυλιά κυνηγίου αγριοχοίρων (Canis suillus) που απεικονίζει ο Ρέντινγκερ ως πανομοιότυπα. Η ονομασία του Gmelin για αυτή τη φυλή ήταν Canis suillus. Από την αφήγηση του Πλίνιου για τον τεράστιο σκύλο που παρουσίασε ο βασιλιάς της Αλβανίας στον Μέγα Αλέξανδρο, μαθαίνουμε ότι η Αλβανία παρήγαγε μια γιγαντιαία και ισχυρή φυλή σκύλων.
Έχω παρουσιάσει τώρα αρκετά για να δείξω την αρχαιότητα του Σουλιώτικου με τραχύ μανδύα, και ότι αυτοί οι σκύλοι, εκτός από το τραχύ τρίχωμα τους, μοιάζουν κάπως με τον Μέγα Δανό. […] Το Σουλιώτικο έχει ένα σπαστό μανδύα απαλλαγμένο από μαλακή-μάλλινη, σγουρή ή μεταξένια υφή τριχώματος. Ταυτόχρονα δεν είναι ακριβώς τρίχωμα σκληρό συρματοειδές σαν βούρτσα. Ο Σουλιώτικος σκύλος πρέπει να είναι τουλάχιστον τριάντα ίντσες στο ακρώμιο. M. B. Wynn. Αγγλία, Οκτ. 1884.”
Είναι ένας εξαιρετικός σκύλος εργασίας που θεωρούνταν εξαφανισμένος μέχρι πρόσφατα. Ελάχιστα δείγματα συναντώνται, είναι εφικτή όμως η ανάπτυξή του με προσεκτική εκτροφή, διότι σκύλοι αυτού του τύπου παράγονται από τον πληθυσμό των μολοσσικών της Ελλάδας. Είναι πληθυσμός που υφίσταται μεγάλες απώλειες, διότι πρόκειται για σκύλους πολύ μαχητικούς, με υψηλό θηρευτικό ένστικτο που ενισχύει την επιθετική τους ιδιοσυγκρασία, σκύλους οξύθυμους απέναντι στους φυσικούς εχθρούς, σκύλους εμπλοκής, σκύλους άγριους, όχι σκύλους άμυνας που αρκούνται να απομακρύνουν την απειλή, αλλά σκύλους δίωξης – και δυστυχώς αρκετοί χάνονται από τα θανάσιμα χαυλιόδοντα των κάπρων…
Είναι ο σκύλος που κυνήγησε και πολέμησε στο πλευρό του Μεγαλέξανδρου και του Πύρρου και που έκανε κονάκι του το αθάνατο και ηρωικό Σούλι. Ένας σκύλος αθλητικός, ευφυής, γενναίος, πολυσχιδής σε ικανότητες και ασύγκριτος, ένας ζωντανός – ακόμα – μύθος χωρίς όμοιό του ανάμεσα σε όλες τις σημερινές ελληνικές φυλές, που αξίζει να ζήσει και να γίνει σεβαστός στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Ο πολύ μεγαλόσωμος αυτός κυνηγετικός σκύλος χρησιμοποιήθηκε ανά τους αιώνες στον πόλεμο, σαν φύλακας και σαν σκύλος καταδίωξης και σύλληψης μεγάλων θηραμάτων όπως ο αγριόχοιρος και το ελάφι. Τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκε στην δυτική Ευρώπη από το Σούλι της Ηπείρου και χρησιμοποιήθηκε στην ανάπτυξη ευρωπαϊκών φυλών δίωξης και σύλληψης μεγάλου θηράματος.
Σκύλος βαθύτατα αφοσιωμένος, πανέξυπνος, γλυκύτατος και ήπιος με τους οικείους του αλλά πολύ μαχητικός στο κυνήγι και αμείλικτος σε άμυνα αν προκληθεί. Άγρυπνος, με μεγάλη αντίληψη και υψηλή αυτοπεποίθηση, εξαιρετικά προστατευτικός με όλα τα μέλη της οικογένειας, καθώς και τα ζώα του σπιτιού και της αγέλης του, με πολύ ανεπτυγμένο θηρευτικό ένστικτο για μεγάλα θηράματα όπως ο αγριόχοιρος, ενστικτώδης εχθρός των αρπακτικών. Δραστήριος, ευέλικτος, πολύ εύστροφος, οξύνους, τολμηρός και αποφασιστικός.
Συγχρόνως, επειδή η μορφή καθορίζεται από το έργο, είναι και ένας σκύλος πολύ εντυπωσιακός, αρμονικός, αθλητικός, μυώδης και δυνατός χωρίς να είναι χονδροειδής και δίχως τίποτα περιττό ή υπερβολικό, με εξαιρετική βιοεργονομία ζώου που συνδυάζει ταχύτητα και αντοχή. Η όψη του διακρίνεται από μία εντύπωση στωική, και σε ηρεμία η έκφρασή του αποπνέει ιδιαίτερη ευγένεια και ανωτερότητα. Το ύψος του είναι πάνω από 65 εκ. για τα θηλυκά και πάνω από 70 εκ. για αρσενικά ζώα.
Προσκαλούμε όσους ενδιαφέρονται για τις προσπάθειες εντοπισμού των σκύλων αυτών και για την ανασύσταση της φυλής να γίνουν μέλη και στην ομάδα Σκύλος του Σουλίου / Suliot Dog: https://www.facebook.com/groups/suliot.dog
Φέτος, στις 24 Οκτωβρίου 2021, το Τζαβελλαίικο στο Σούλι άνοιξε και κάπνισε το τζάκι του για πρώτη φορά μετά από 218 χρόνια. Μόλις λίγες μέρες ύστερα, μετά από δώδεκα χρόνια αγωνίας και αναζήτησης, η Ο.Μ.Μ.Α απέκτησε το πρώτο θηλυκό αυτού του τύπου. Την ονομάσαμε Χάιδω, από την ομώνυμη ηρωική Χάιδω Σέχου, την Σουλιώτισσα αγωνίστρια της επανάστασης του 1821. Είθε να είναι οιωνός για την προσπάθειά μας. Το Σούλι ζει. Πρέπει να ζήσει και ο ξεχωριστός, θρυλικός σκύλος του, ο κατά τον Αριστοτέλη ιδιαίτερος, θηρευτικός σκύλος των Μολοσσών.
 
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: 
Συντάχθηκε από την Μαρία Γκινάλα. Δημοσιεύτηκε το 2013. Αναθεωρήθηκε το 2023. 
 

Σκύλος ή Αγριοχοιροθήρας του Σουλίου (Souliot Dog / Suliot Boarhound)

ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Ελληνική

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο θηρευτικός Μολοσσός είναι γνωστός από την αρχαιότητα στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο. Ο πολύ μεγαλόσωμος αυτός κυνηγετικός σκύλος χρησιμοποιήθηκε ανά τους αιώνες στον πόλεμο, σαν φύλακας και σαν σκύλος δίωξης & σύλληψης μεγάλων θηραμάτων όπως ο αγριόχοιρος και το ελάφι. Τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκε στην δυτική Ευρώπη από το Σούλι της Ηπείρου και χρησιμοποιήθηκε στην ανάπτυξη ευρωπαϊκών φυλών δίωξης και σύλληψης μεγάλου θηράματος.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Πολύ μεγάλο μέγεθος χωρίς να θυσιάζεται η εργονομία του σκύλου. Κατασκευή αγριοχοιροθήρα δίωξης και σύλληψης με δομή ισορροπημένη μεταξύ δύναμης και ταχύτητας. Σκελετός δυνατός, με οβάλ κόκκαλα καλής ποιότητας. Κοντότριχος, μυώδης, καλοδεμένος, αρμονικός, αθλητικός, δυναμικός σκύλος με λεβέντικο, εντυπωσιακό παράστημα. Η κατασκευή και η ιδιοσυγκρασία του είναι ιδανικά προσαρμοσμένες στον εργασιακό του ρόλο. Ο ομαλός συνδυασμός των μερών παράγει ένα αδρό, απέριττο σύνολο μεγάλης λειτουργικής ομορφιάς. Το θάρρος, η εξυπνάδα, η μαχητικότητα χωρίς κακία, καθώς και η μεγάλη ευκινησία είναι ουσιώδη χαρακτηριστικά της φυλής. Σκύλος ανθεκτικός στις καιρικές συνθήκες, που μπορεί να ζήσει στο ύπαιθρο.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ.

Το μήκος του ρύγχους είναι ίσο ή λίγο μακρύτερο του κρανίου. Το εύρος του κρανίου είναι μικρότερο απο το διπλάσιο του εύρους του ρύγχους. Πρόσθιο σκέλος ίσο ή λίγο μακρύτερο από το βάθος του θώρακα μέχρι τους αγκώνες. Σώμα λίγο μακρύτερο απο το ύψος στα ακρώμια.

ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣIΑ – ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ 

Σκύλος βαθύτατα αφοσιωμένος, έξυπνος, γλυκύτατος και ήπιος με τους οικείους του αλλά πολύ μαχητικός στο κυνήγι και αμείλικτος άν προκληθεί. Εξαιρετικά προστατευτικός με όλα τα μέλη της οικογένειας, καθώς και τα ζώα του σπιτιού και της αγέλης του, με πολύ ανεπτυγμένο θηρευτικό ένστικτο για μεγάλα θηράματα όπως ο αγριόχοιρος, ενστικτώδης εχθρός των επιβλαβών αρπακτικών. Δραστήριος, ευέλικτος, πολύ εύστροφος και αποφασιστικός.

ΚΕΦΑΛΗ

Μακριά, ισχυρή, διακεκριμένη, καλογραμμένη, με απαλό ρινομετωπικό κοίλωμα. Το σχήμα της κεφαλής τείνει στο παραλληλόγραμο, με το κρανίο λίγο φαρδύτερο του ρύγχους, και το ρύγχος να στενεύει ελαφρά και ομαλά στην προς την απόληξη του. Κρανιομετωπικοί άξονες παράλληλοι ή ελαφρά αποκλίνοντες. Το κρανίο είναι ελαφρά θολωτό στο άνω μέρος. Ρύγχος δυνατό, μακρύ και αρκετά βαθύ. Η πάνω γραμμή του ρύγχους είναι ίσια ή ανεπαίσθητα κυρτή. Το ακρορίνιο είναι πολύ μεγάλο, με μεγάλα ορθάνοιχτα ρουθούνια. Τα χείλη καλύπτουν την κάτω γνάθο χωρίς να κρεμούν πολύ. Μάτια αμυγδαλωτά, μεσαίου μεγέθους, με σφιχτά βλέφαρα. Έκφραση στωική, έξυπνη, αριστοκρατική. Αυτιά μέτρια σε μέγεθος, τριγωνικά, με στρογγυλεμένες άκρες, επίπεδα, φύονται στις άκρες του κρανίου και δεν είναι πολύ βαριά, ούτε κρέμονται τελείως “άψυχα”. Τα αυτιά δεν πρέπει να κόβονται. Το δάγκωμα είναι ψαλιδωτό, και η οδοντοστοιχία πλήρης και κανονική, με μεγάλα, δυνατά δόντια. Οι κοπτήρες είναι καλοανεπτυγμένοι με κανονική τοποθέτηση.

ΛΑΙΜΟΣ

Δυνατός, κυλινδροκωνικός, φαρδύς, με ελαφρύ αυχενικό τόξο, πολύ μυώδης, το μήκος του ειναι περίπου ίσο με το μήκος της κεφαλής. Το δέρμα του λαιμού σχηματίζει ελαφρύ διπλό καταλαίμι.

ΣΩΜΑ & ΑΚΡΑ

Ωμοπλάτες μεγάλες και δυνατές, σχηματιζουν καλή γωνία με τους κεκλιμένους βραχίονες.

Θώρακας πολύ καλοανεπτυγμένος και εκτεταμένος, ωοειδής σε διατομή. Στήθος ευρύ, σε αρμονία με τον τύπο του σκύλου, χωρίς υπερβολή. Ανεπτυγμένο, μυώδες στέρνο. Κανονική θεση αγκώνων. Το βάθος του στήθους φτάνει στους αγκώνες.

Τα σκέλη είναι μακριά, ισχυρά, με ελαφρά κεκλιμένα μετακάρπια. Οι πατούσες είναι μεγάλες, με χονδρά δάχτυλα.

Πολύ ισχυρή γραμμή ράχης, με ομαλή καμπύλη πάνω από την οσφύ. Οσφύς αρκετά φαρδιά, καλοδεμένη και ισχυρή. Αρκετά ανασυρμένο υπογάστριο.

Τα πίσω σκέλη ειναι πολύ ισχυρά, με εξαιρετικά ανεπτυγμένους μηρούς και επαρκή, καλή αλλά όχι υπερβολική γωνίωση. Ταρσοί κάθετοι και ισχυροί, χωρίς σύγκλιση.

Η ουρά ειναι μακρυά και δυνατή, ίσια ή καμπύλη αλλά όχι στριφογυριστή ούτε κουλουριασμένη. Η ουρά είναι πολύ σημαντική για την ισορροπία του σκύλου και δεν πρέπει να κόβεται.

Το δέρμα ειναι αρκετά χονδρό αλλά δεν σχηματιζει ρυτίδες στο κεφάλι και δεν είναι τόσο χαλαρό όσο των βαρύτερων μολοσσοειδών.

Το τρίχωμα ειναι κοντό, σκληρό, ίσιο, πολύ πυκνό και παχύ, με διπλό αδιαπέραστο μανδύα. Σε κάποια άτομα το τρίχωμα μπορεί να είναι λίγο συρματοειδές στη ράχη.

Διάφορα χρώματα εκτός αποχρωματισμένο λευκό και χρωματισμοί που συνδέονται με κληρονομικές παθήσεις. Καλή χρωστική βλεννογόνων.

Το ύψος είναι πάνω από 65 εκ. Για τα θηλυκά, πάνω απο 70 εκ. Για αρσενικά ζώα.

ΚΙΝΗΣΗ – ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΜΟΣ.

Δυνατή, άνετη κίνηση με καλή έκταση και ευστάθεια, χωρίς υπερβολική ανύψωση των πρόσθιων πελμάτων πάνω από το έδαφος. Τα σκέλη κινούνται παραλλήλα μεταξύ τους χωρίς να διασταυρώνονται. Δυνατή ώθηση απο τα πίσω άκρα και καλή κάλυψη εδάφους. Η ράχη είναι σταθερή. Όταν ο σκύλος απομακρύνεται πρέπει να διακρίνονται οι πατούσες των πίσω σκελών αλλιώς η ώθηση δεν είναι αρκετή. Οι ταρσοί δεν πρέπει να συγκλίνουν ούτε να πλησιάζουν πολύ μεταξύ τους. Σε ταχύ τροχασμό ο σκύλος τείνει προς κεντροβαδισμό. Η φυλή είναι καλπαστική επομένως η κίνησή της δεν αναδεικνύεται ιδανικά στον περιορισμένο χώρο του εκθεσιακού στίβου.

Ελαττώματα

Κάθε απόκλιση από την παραπάνω περιγραφή του ιδανικού εκπροσώπου της φυλής.

Χαλαρά βλέφαρα.

Cherry eye.

Βαριά, πλαδαρά αυτιά.

Δάγκωμα-λαβίδα.

Στήθος που κατεβαινει αισθητά πιο κάτω απο τους αγκώνες, ή υπερβολικά φαρδύ και βαρύ.

Πεσμένα μετακάρπια.

Κάτω γραμμή σώματος μή ανασυρμένη.

Μακριά, αδύναμη, στενή οσφυϊκή χώρα.

Κοντή λεκάνη με απότομη κλίση.

Κακή μυική διάπλαση, παχυσαρκία.

Σοβαρά ελαττώματα

Χονδροειδής, βαρύς τύπος με κοντά σκέλη. Πολύ στενό στήθος.  Αδύνατος, λεπτοφυής, λεβριοειδής τύπος. Υπερβολικά βαριά, στρογγυλά κόκκαλα. Κοντό ρύγχος. Έντονο στόπ. Υπερβολικά φαρδύ κρανίο. Κοίλο ρύγχος. Στρογγυλά, μικρά, σχιστά, πολύ βαθιά ή γουρλωτά μάτια. Εκτρόπιον. Στενά ρουθούνια. Μικρά, πεταχτά αυτιά. Μακρύς, αδύναμος λαιμός. Αδύναμη ράχη που σχηματιζει σέλλα. Tαρσοί αγελάδας. Ουρά που σχηματίζει κύκλο ή πέφτει πάνω στη ράχη. Ουρά στρεβλή στην άκρη. Αδύναμα πέλματα. Μικρά, ακανόνιστα δόντια. Βαριά, ληθαργικά σκυλιά χωρίς ταμπεραμέντο.

Πολύ Σοβαρά Ελαττώματα

Κρανιο-προσωπικοί άξονες συγκλίνοντες.

Εντρόπιον.

Προγναθισμός.

Κομμένα αυτιά.

Μακρύ τρίχωμα.

Έλλειψη υπομανδύα (ιδίως το χειμώνα).

Φοβικοί, νευρωτικοί σκύλοι.

Απρόκλητα εχθρικοί, ύπουλοι σκύλοι.

Κομμένη ουρά.

Αποχρωματισμός.

 
Γράφει η Μαρία Γκινάλα
 
Περισσότερα:
the Dane, the Suliot and other relationships: